GIACOMO PUCCINI – „JASKÓŁKA”

Libretto: Giuseppe Adami

Realizatorzy:

Speranza Scappucci – dyrygentka

Nicolas Joël – reżyseria

Ezio Frigerio – scenografia

Franca Squarciapino – kostiumy

Duane Schuler – światło

Obsada:

Angel Blue – Magda

Emily Pogorelc – Lisette

Jonathan Tetelman – Ruggero

Bekhzod Davronov – Prunier

Czas trwania: 2 godziny i 50 minut

Jaskółki to ptaki, których przylot do Europy z Afryki zwiastuje wiosenne ocieplenie. Stały się więc symbolem wiosny, co utrwalono nawet w polskim ludowym przysłowiu. W operze Giacomo Pucciniego symbolika jaskółki jest jednak zupełnie inna: ptak ten podkreśla wolność i brak zobowiązań głównej bohaterki, która swobodnie przelatuje z miejsca na miejsce, pozostawiając za sobą mężczyzn pogrążonych w żalu.

Wbrew temu opisowi „Jaskółka” to opera komiczna; ba, początkowo miała być nawet operetką! (została zamówiona przez wiedeński Carl Theater). Po raz pierwszy pokazano ją  w 1917 roku w Monte Carlo i od razu zyskała zachwyt publiczności. Oklaskiwali ją widzowie teatrów w Bolonii, Mediolanie, Rzymie, Neapolu, a nawet Buenos Aires. Niestety, dobra passa nie trwała długo; opera wkrótce popadła w zapomnienie i dopiero w pierwszych latach XXI wieku doceniono ją ponownie, czego dowodem jest między innymi inscenizacja w Metropolitan Opera.

„Jaskółka” zasługuje na zainteresowanie: partytura tego najmniej znanego dzieła Pucciniego z dojrzałego etapu twórczości zachwyca charakterystyczną inwencją melodyczną kojarzącą się z „Madame Butterfly” czy nawet „Turandot”. Do klimatu wiedeńskiej operetki nawiązują liczne walce, pojawia się nawet fokstrot. Nie wszystkie arie mają charakter typowo operowy, niektóre bardziej przypominają sentymentalne piosenki.

Akcja „Jaskółki” dzieje się we Francji. Każdy z aktów przedstawia inny aspekt tamtejszego życia: Akt I rozgrywa się w eleganckim salonie głównej bohaterki, akt środkowy II w słynnej paryskiej sali balowej Bal Bullier, ostatni zaś - na Riwierze Francuskiej nieopodal Nicei. Inscenizacja, którą zobaczą Państwo dziś wieczorem, inspirowana jest stylem art déco i w związku z tym przenosi akcję opery do lat 20. ubiegłego wieku.

Angel Blue, fot. Dario Acost

„Jaskółka”, fot. Ken Howard/Metropolitan Opera