GIUSEPPE VERDI – „FALSTAFF”

Libretto:

Arrigo Boito

Realizatorzy:

Daniele Rustioni – dyrygent

Robert Carsen – reżyseria

Paul Steinberg – scenografia

Brigitte Reiffenstuel – kostiumy

Robert Carsen i Peter Van Praet – światło

Obsada:

Hera Hyesang Park – Nannetta

Ailyn Pérez – Alice Ford

Marie-Nicole Lemieux – Pani Quickly

Jennifer Johnson Cano – Meg Page

Bogdan Volkov – Fenton

Michael Volle – Falstaff

Christopher Maltman – Ford

Czas trwania: 3 godziny (jedna przerwa)

„Falstaff”, opera pełna komicznych nieporozumień i dowcipnych psikusów, znakomicie nadaje się na Prima Aprilis. Oto Sir John Falstaff, miłośnik dobrego jedzenia i trunków, dostrzega dno w swojej sakiewce. Postanawia więc ubiegać się o względy dwóch pań jednocześnie, licząc na to, że wzbudzi uczucie w nich obu i od obu uzyska pomoc. Nie przewidział jednak, że jego podwójna gra wyjdzie na jaw i niedoszłe ukochane uknują intrygę, by się zemścić…

„Falstaff” to ostatnia opera w bogatym dorobku Verdiego. Sędziwy mistrz pisał ją w wieku niemal 80 lat, mimo to zabrał się do pracy z iście młodzieńczym zapałem. W postaci starego, choć wciąż pełnego wigoru Falstaffa widział ponoć samego siebie. Verdi miał w dorobku wiele dzieł dramatycznych, a tu nieoczekiwanie opera komiczna, pierwsza od ponad pół wieku na jego warsztacie, otworzyła nowe perspektywy przed tym gatunkiem. Subtelny, daleki od wulgarności humor, barwna orkiestracja i wyśmienite sceny kameralne sprawiły, że utwór ten stanowi ważne ogniwo w rozwoju komedii muzycznej między Mozartem a Ravelem.

Akcja dzieje się w XV-wiecznym Londynie. Najnowsza inscenizacja Met, przygotowana przez Roberta Carsena, przenosi ją do XX-wiecznej Anglii po II wojnie światowej, kiedy panujące od stuleci normy podlegały gwałtownym zmianom, arystokracja traciła zaś większość ze swej potęgi i wpływów.

Scena z „Falstaffa”, fot. Ken Howard / Metropolitan Opera