Październik '22

po wt śr cz pt so nd
26
27
28
29
30
1
2
 
 
 
 
 
3
4
5
6
7
8
9
 
 
 
 
 
 
10
13
16
 
 
 
17
19
 
 
24
27
30
 
 
 
31
1
2
3
4
5
6
 
 
 
 
 
 
 
Zobacz cały kalendarz >
FILTRUJ KONCERTY
Koncerty symfoniczne
Koncerty muzyki kameralnej
Metropolitan Opera live
Dla dzieci - DUA
Dla dzieci - Odkrywcy muzyki
Dla dzieci - Filharmonia z klasą
Dla dzieci - Baby Boom Bum
Imprezy impresaryjne
Kolory Polski
Koncerty szkolne
Nasłuchiwanie
Odznacz wszystkie
Archiwum koncertoweArchiwum informacji

RECITAL ORGANOWY

23 października 2022, 17.00 Kup bilet > Ceny biletów od 24 PLN do 36 PLN

Wykonawca:
Henry Fairs – organy

 

Program:
Heinrich Scheidemann – Praeambulum G-dur WV 7 [6’]
Johann Sebastian Bach – Partita „Ach, was soll ich Sünder machen” BWV 770 [15’]
Johann Gottfried Müthel – Fantasia F-dur [5’]
 

***

Robert Schumann – „Mit sanften Stimmen” z Sześciu fug na temat B-A-C-H op. 60 [5’]
Edward Elgar – Sonata G-dur op. 28 [30’]
Allegro maestoso
Allegretto
Andanto espressivo
Presto (comodo)

 

Prowadzenie koncertu: Izabella Starzec

 

Trzy utwory trzech kompozytorów należących do trzech różnych pokoleń wypełnią pierwszą cześć recitalu Henry’ego Fairsa, profesora Universität der Künste w Berlinie. Jej sercem będzie partita „Ach, was soll ich Sünder machen” BWV 770, seria dziewięciu wariacji na temat melodii chorałowej „Ach, cóż ja, grzesznik, winienem czynić”, pisana przez młodego Bacha w Arnstadt. Wstępem do niej angielski organista uczynił Preludium Heinricha Scheidemanna, jednego z pierwszych i najważniejszych przedstawicieli barokowej północnoniemieckiej szkoły organowej. XVIII-wieczną część koncertu domknie Fantazja Johanna Gottfrieda Müthela, ucznia Bacha i jego syna Carla Philippa Emanuela, który styl barokowy łączył z językiem muzycznym nowej epoki.

Twórczością Johanna Sebastiana inspirował się wielokrotnie Robert Schumann, którego do Bacha przyciągnęła potrzeba pogłębienia własnego stylu i romantyczne zafascynowanie przeszłością, a przede wszystkim – bezgraniczne uwielbienie dla Bacha, któremu najlepiej dał wyraz w Sześciu fugach op. 60. Jednocześnie jego twórczość organowa zmierza już w kierunku stylu symfonicznego, którego ucieleśnieniem jest Sonata op. 28 Edwarda Elgara. Jej wersja orkiestrowa bywa nawet nazywana symfonią „zerową” wielkiego odnowiciela muzyki angielskiej końca XIX wieku. O znaczeniu tego utworu dla Anglików najlepiej świadczy fakt wykonania pierwszej części Sonaty na pogrzebie królowej Elżbiety II.

 

 

Henry Fairs, fot. z archiwum artysty

Archiwum koncertoweArchiwum informacji