po | wt | śr | cz | pt | so | nd |
---|---|---|---|---|---|---|
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
3 | 4 | 5 | 6 | 8 | 9 | |
10 | 13 | 16 | ||||
17 | 19 | |||||
24 | 27 | 30 | ||||
31 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
RECITAL ORGANOWY
23 października 2022, 17.00 Kup bilet > Ceny biletów od 24 PLN do 36 PLNWykonawca:
Henry Fairs – organy
Program:
Heinrich Scheidemann – Praeambulum G-dur WV 7 [6’]
Johann Sebastian Bach – Partita „Ach, was soll ich Sünder machen” BWV 770 [15’]
Johann Gottfried Müthel – Fantasia F-dur [5’]
***
Robert Schumann – „Mit sanften Stimmen” z Sześciu fug na temat B-A-C-H op. 60 [5’]
Edward Elgar – Sonata G-dur op. 28 [30’]
Allegro maestoso
Allegretto
Andanto espressivo
Presto (comodo)
Prowadzenie koncertu: Izabella Starzec
Trzy utwory trzech kompozytorów należących do trzech różnych pokoleń wypełnią pierwszą cześć recitalu Henry’ego Fairsa, profesora Universität der Künste w Berlinie. Jej sercem będzie partita „Ach, was soll ich Sünder machen” BWV 770, seria dziewięciu wariacji na temat melodii chorałowej „Ach, cóż ja, grzesznik, winienem czynić”, pisana przez młodego Bacha w Arnstadt. Wstępem do niej angielski organista uczynił Preludium Heinricha Scheidemanna, jednego z pierwszych i najważniejszych przedstawicieli barokowej północnoniemieckiej szkoły organowej. XVIII-wieczną część koncertu domknie Fantazja Johanna Gottfrieda Müthela, ucznia Bacha i jego syna Carla Philippa Emanuela, który styl barokowy łączył z językiem muzycznym nowej epoki.
Twórczością Johanna Sebastiana inspirował się wielokrotnie Robert Schumann, którego do Bacha przyciągnęła potrzeba pogłębienia własnego stylu i romantyczne zafascynowanie przeszłością, a przede wszystkim – bezgraniczne uwielbienie dla Bacha, któremu najlepiej dał wyraz w Sześciu fugach op. 60. Jednocześnie jego twórczość organowa zmierza już w kierunku stylu symfonicznego, którego ucieleśnieniem jest Sonata op. 28 Edwarda Elgara. Jej wersja orkiestrowa bywa nawet nazywana symfonią „zerową” wielkiego odnowiciela muzyki angielskiej końca XIX wieku. O znaczeniu tego utworu dla Anglików najlepiej świadczy fakt wykonania pierwszej części Sonaty na pogrzebie królowej Elżbiety II.
Henry Fairs, fot. z archiwum artysty