Filharmonia Łódzka

"Kolory Polski" - Sieradz

Wzgórze Zamkowe – scena plenerowa

L.STORY
L.STADT

Zespół w składzie: Łukasz Lach – wokal/pianino/gitara, Adam Lewartowski – gitarabasowa, Piotr Gwadera – perkusja, Andrzej Sieczkowski – perkusjonalia; oraz gościnnie –Zespół Wokalny Teatru Chorea, kwartet smyczkowy w składzie: Katarzyna Sprawka – I skrzypce, Julia Ziętek – II skrzypce, Maria Tomala– altówka, Edyta Czerniewicz – wiolonczela, a także Tomasz Duda – saksofon, Tomasz Ziętek– trąbka, Dariusz Sprawka – puzon

W programie koncertu utwory z płyty „L.Story”, m.in.: „Oczy kamienic”, „Halo”, „Pozwól zasnąć / Idzie sen”, oraz kompozycje premierowe

„L.Story” to czwarty krążek w dyskografii łódzkiego kwartetu, który tworzą: wokalista, gitarzysta i pianista Łukasz Lach, basista Adam Lewartowski oraz dwóch perkusistów: Andrzej Sieczkowski i Piotr Gwadera. To pierwsza w pełni polskojęzyczna płyta zespołu (promował ją singel „Oczy kamienic”). Zespół, który łączy alternatywnego rocka z elementami surf rocka, country i psychodelii, wydał płyty: „L.Stadt” i „EL.P” (producent: Mikael Count, który współpracował m.in. z Radiohead) oraz EP „You gotta move” z piosenkami amerykańskich artystów country. Grał na dużych światowych festiwalach, m.in. Culture Collide w Los Angeles, SXSW w Austin, Indie Week w Toronto, OFF Festival w Katowicach czy Afisza Piknik w Moskwie.
Muzyka zapisana na „L.Story” jest zaskakująca i różnorodna. L.Stadt sięgnął po nowe dla siebie środki wyrazu. Na scenie wraz z nim pojawia się m.in. łódzki Zespół Wokalny Teatru Chorea, a eklektyzm materiału spaja tematyka tekstów Konrada Dworakowskiego, aktora, reżysera i scenografa teatralnego. Współpraca L.Stadt i Dworakowskiego rozpoczęła się w kwietniu 2016 roku z inicjatywy łódzkiego Teatru Pinokio. Z początku jednorazowy projekt: wykonanie piosenek wspólnie z Chórem Chorei w ramach Koalicji Miast dla Europejskiej Stolicy Kultury we Wrocławiu – zaowocował nowym wydawnictwem.
„Ta płyta powstawała w trudnym dla mnie momencie – mówi lider L.Stadt, Łukasz Lach. – Na moich oczach gasła najbliższa mi osoba i odbicie tego czasu znajdowałem w tekstach Konrada. Patrzyłem na moje miasto, które dumnie trwało w czasie, kiedy mój osobisty świat kruszał. I choć to płyta o przemijaniu, dla mnie ważniejszy był aspekt odnajdywania siły właśnie w artefaktach przeszłości, które mieszały się z płynną i nieuchwytną rzeczywistością”.