po | wt | śr | cz | pt | so | nd |
---|---|---|---|---|---|---|
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | ||
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | ||
30 | 31 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
W PIĄTEK OSTATNIE POŻEGNANIE MAESTRY TERESY ŻYLIS-GARY
Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że odeszła, w wieku 91 lat, Maestra Teresa Żylis-Gara - jedna z najwybitniejszych śpiewaczek operowych przełomu XX i XXI wieku, sopran liryczny o urzekającej barwie i dramatycznych możliwościach, którym zachwycała się publiczność teatrów operowych i sal koncertowych na całym świecie.
Teresa Żylis-Gara studiowała u prof. Olgi Olginy w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, obecnej Akademii Muzycznej. Przełom w karierze Artystki przyniosła nagroda na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Radia Bawarskiego w Monachium, występy w Paryżu i na Festiwalu Mozartowskim w Salzburgu. W 1968 śpiewała w londyńskiej Covent Garden, rok później została zaangażowana do nowojorskiej Metropolitan Opera (z tą sceną była związana najdłużej), a w 1976 - do mediolańskiej La Scali. Występowała także w Operze Paryskiej, Wiener Staatsoper i w wielu innych znakomitych teatrach, z największymi artystami scen operowych. Repertuar Teresy Żylis-Gary obejmował wielkie role w operach Mozarta, Verdiego, Pucciniego, Straussa, Czajkowskiego i wielu innych, pieśni i dzieła oratoryjne. Nagrywała dla renomowanych firm fonograficznych, jak EMI, Deutsche Grammophon, Harmonia Mundi czy Erato.
Otrzymała tytuł doctora honoris causa Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu i Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Oficerskim Legii Honorowej Republiki Francuskiej.
W ostatnich latach Maestra zajmowała się pracą pedagogiczną. Prowadziła cieszące się wielkim powodzeniem w kraju i za granicą kursy mistrzowskie.
Maestra występowała w łódzkiej filharmonii, w późniejszych czasach gościła na jej widowni i za kulisami. Z filharmonią w Łodzi była związana już w początkach swojej kariery, gdy jeszcze nie było wiadomo, jaka dziedzina sztuki wokalnej stanie się Jej domeną. Po raz pierwszy na estradzie Państwowej Filharmonii w Łodzi stanęła w 1951 r. jako Teresa Żylisówna, uczennica średniej szkoły muzycznej. Wzięła wówczas udział w Koncercie Popularnym i wraz z Zofią Wojciechowską wykonała Duety Roberta Schumanna. Kilka miesięcy później jako II sopran podczas koncertu symfonicznego pod dyrekcją Arnolda Rezlera, wykonała – wraz z dziewięcioma innymi śpiewaczkami – pieśń Mieczysława Karłowicza „W blasku księżycowym”. Pieśni były Jej bliskie: w 1954 w naszej Filharmonii, już jako laureatka Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego, wystąpiła z Trzema fragmentami z poematów Jana Kasprowicza op. 5 Karola Szymanowskiego, a dwa lata później – z pieśniami Mendelssohna, Wolfa, Rachmaninowa, Debussy’ego i Obradorsa. Z orkiestrą Rozgłośni Łódzkiej Polskiego Radia próbowała swoich sił w lżejszym repertuarze, a z orkiestrą filharmoniczną pod batutą Władysława Raczkowskiego wzięła udział w wykonaniu Stabat Mater Szymanowskiego. Dopiero w czerwcu 1957 roku (będąc już po debiucie w operze krakowskiej), stając na filharmonicznej estradzie jako absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna) zdecydowała się na arię z „Halki”. Była obecna podczas inauguracji cyklu transmisji z Met w FŁ w 2006 r. i w tym samym roku współpracowała z Wędrownym Festiwalem FŁ "Kolory Polski" - wraz z uczestniczkami swojego Kursu Mistrzowskiego Techniki i Interpretacji Wokalnej przygotowała operę "Siostra Angelica" Pucciniego.
Msza żałobna w intencji Maestry Teresy Żylis-Gary zostanie odprawiona 10 września 2021 (piątek) o godz. 12.00 w Archikatedrze Łódzkiej pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi (ul. Piotrkowska 265).
Następnie uroczystości pogrzebowe przeniosą się do Alei Zasłużonych Cmentarza komunalnego na Dołach (al. Grzegorza Palki 9).
Z wielkim bólem żegnamy Maestrę, składając wyrazy współczucia Jej Rodzinie i Bliskim.
Na zdjęciu Teresa Żylis-Gara podczas festiwalu "Kolory Polski", 2006; fot. Joanna Miklaszewska